Międzynarodowa Olimpiada Matematyczna odbyła się w dniach 15 i 16 lipca w Australii. Wzięło w niej udział ponad 600 uczniów.
Pablo Freire, 16-letni galicyjski uczeń IES As Lagoas de Ourense, zdobył srebrny medal na Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej. Olimpiada odbyła się w lipcu w mieście Sunshine Coast w Australii, gdzie nagrodzono tego młodego człowieka, który w wywiadzie dla EL ESPAÑOL przyznaje, że „poświęca cztery godziny na naukę w okresie szkolnym i nawet 10 godzin w czasie wakacji”.
Międzynarodowy etap odbył się w dniach 15 i 16 lipca, ale Pablo wraz z pozostałymi kolegami przybył do Australii już 14 lipca, aby przygotować wszystko, co niezbędne przed egzaminami. Z Hiszpanii przyjechało łącznie sześciu uczniów: dwóch z Madrytu, jeden z Salamanki, jeden z Valladolid, jeden z La Coruña i Pablo z Galicji.
Aby zakwalifikować się do turnieju, uczestnicy musieli przejść wstępną selekcję. W styczniu odbywają się olimpiady lokalne, a w marcu i kwietniu krajowe. W tym roku odbyły się one w Gijón. Na tych etapach wybierani są najlepsi uczestnicy.
Międzynarodowa Olimpiada Matematyczna (OIM) odbywa się co roku od 1959 r., a obecnie uczestniczy w niej ponad 100 krajów z całego świata. Jest to światowe mistrzostwa matematyczne, które odbywają się co roku w innym kraju. W tym roku odbyły się one w Australii w dniach od czwartku 10 do niedzieli 20 lipca.
Ta gra jest tak realistyczna, że warto w nią zagrać choćby po to, żeby ją zobaczyć!RAID: Shadow Legends
Fundacja OIM jest organizacją charytatywną non-profit, której celem jest „zbliżanie młodych ludzi z całego świata, aby mogli czerpać radość z wyzwań matematycznych w atmosferze przyjaznej rywalizacji”.
Ponad 600 uczniów
Silvia Fernández [matka Pablo Freire] powiedziała gazecie EL ESPAÑOL, że zgłosiło się ponad 600 uczniów. Konkurs składa się z sześciu zadań matematycznych dotyczących treści pozaprogramowych, z których każde jest oceniane w skali 7 punktów, a maksymalna liczba punktów to 42.
W tym roku srebrny medal można było zdobyć, uzyskując 28 punktów, a złoty – 35 punktów. W związku z tym nie przyznano tylko 3 nagród, jak w większości konkursów, ale każdy uczestnik otrzymał odpowiedni medal w zależności od uzyskanej punktacji.
Zainteresowanie matematyki Pablo zaczęło się od jego pasji do astronomii w piątej i szóstej klasie szkoły podstawowej. W tym czasie wstąpił do Estalmat Galicia, gdzie zainteresował się matematyką, a jego zamiłowanie utrwaliło się, gdy dołączył do warsztatów matematycznych, które profesor Carlos Ferreiro organizuje od trzech lat w liceum w Ourense.
Pablo wyjaśnia, że projekty Estalmat to „bezpłatne warsztaty, które promują zamiłowanie do matematyki”. Są one organizowane przez uniwersytet w weekendy przez trzy kolejne lata (aby się dostać, trzeba zdać test, w którym wybiera się 25 uczniów z szóstej klasy szkoły podstawowej i pierwszej klasy gimnazjum).
Olimpiady te wymagają wielkiego wysiłku ze strony uczestników: „Przygotowywałem się do nich przez długi czas, trudno jest osiągnąć dobry wynik, ale warto się zapisać, aby dobrze się bawić, to jest najważniejsze” – mówi Pablo Freire w rozmowie z EL ESPAÑOL. Ponadto młody człowiek dodaje: „Ważne jest, aby to lubić, a ponieważ ja to lubię, nie jest to dla mnie poświęcenie”.
Mimo że podczas wszystkich zawodów panuje atmosfera rywalizacji, relacje między uczestnikami olimpiad naukowych są zdrowe, ponieważ, jak zapewnia galicyjski zdobywca srebrnego medalu: „Zawsze nawiązują się przyjaźnie, spotykają się osoby o podobnych gustach i zainteresowaniach”.
W pogoni za złotem
Pablo Freire, z srebrnym medalem na szyi, zamierza ponownie zgłosić się do olimpiady w ciągu najbliższych dwóch lat nauki w liceum i marzy o zdobyciu złota. W 2026 roku odbędzie się ona w Szanghaju (Chiny), a w 2027 roku na Węgrzech.
Pomimo ogromnego wysiłku uczniów biorących udział w Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej, nie otrzymują oni żadnego wynagrodzenia ani uznania akademickiego. „Wiele osób nie dostaje się na studia. Być może powinno się to bardziej nagłaśniać i zacząć bardziej doceniać” – krytykuje Silvia Fernández.
I chociaż Pablo Freire – podobnie jak jego koledzy pasjonujący się matematyką – ma świadomość, że „najważniejszy jest indywidualny wynik i dobra zabawa”, brakuje mu docenienia jego pracy. „To wiele wyrzeczeń osobistych. Poświęcają 4 godziny na naukę w okresie szkolnym i nawet 10 godzin w wakacje”.
„Wielu młodych ludzi nie dostaje się na wymarzone studia i wyjeżdża za granicę, ponieważ tam są doceniani. To szkoda, należy starać się, aby wysiłek nie poszedł na marne” – ubolewa Silvia Fernández.
W przeciwieństwie do olimpiad sportowych, „olimpiady naukowe nie są znane, nie pojawiają się w prasie” – opowiada matka Pablo Freire. „Nie potrafimy tego zrozumieć. I nie potrafimy doprowadzić do sprawiedliwości”.
Potwierdza również, że „nauczyciele robią to dobrowolnie i altruistycznie. Można osiągnąć bardzo wiele, ale można osiągnąć jeszcze więcej. Nauczyciele i uczniowie robią to w swoim wolnym czasie”.
Pablo Freire i jego matka chwalą pracę nauczycieli, którzy, jak twierdzą, „angażują się w pracę z uczniami”. „Czynnik ludzki jest nie do przecenienia. Potrzebne jest wsparcie instytucjonalne” – twierdzi Silvia Fernández.