Grupa naukowców pod kierownictwem Han Tiana wyrzuciła zwłoki krowy w pobliżu wyspy Hainan, abysymulować zatonięcie wieloryba i zbadać zachowanie morskich padlinożerców. Eksperyment ujawnił obecność ośmiu osobników żarłacza śpiącego (Somniosus pacificus), gatunku, który nigdy wcześniej nie został odnotowany w tym regionie.
Odkrycie to, jak ostrzegają naukowcy, nie tylko poszerza wiedzę na temat rozmieszczenia geograficznego tego gatunku, występującego zwykle w północnej części Oceanu Spokojnego, ale także dostarcza nowych informacji na temat jego zachowania, hierarchii społecznej i adaptacji fizjologicznej.
Nowa lokalizacja dla mało znanego gatunku
Jest to pierwszy udokumentowany dowód obecności żarłacza śpiącego na południu Morza Chińskiego.
Rekin śpiący występuje zazwyczaj od Japonii po Alaskę i na południu aż do Kalifornii Dolnej, dlatego jego pojawienie się w wodach południowych Chin rodzi pytania o możliwe przemieszczenie się z przyczyn środowiskowych, takich jak zmiana klimatu, lub istnienie populacji, które nie zostały jeszcze zarejestrowane w tym obszarze.
Naukowcy uważają, że wykrycie tego gatunku może wynikać raczej z braku systematycznych danych w słabo zbadanym regionie oceanicznym niż z niedawnych zmian. Według zespołu kierowanego przez Han Tian, osobniki te często pojawiały się w południowo-zachodniej części Morza Chińskiego, co sugeruje ich stabilną obecność, dotychczas nieznaną literaturze naukowej.
Zorganizowane i hierarchiczne zachowanie
Nagrania podwodne zarejestrowane podczas eksperymentu wykazały niezwykłe zachowania żywieniowe wśród dużych drapieżników: rekiny ustawiały się w szeregu i ustępowały sobie nawzajem, aby uzyskać dostęp do padliny.
Ten „system zmian” sugeruje istnienie porządku opartego na indywidualnej rywalizacji, a nie na brutalnych starciach, co wskazuje na bardziej złożoną organizację społeczną niż dotychczas sądzono.
Ponadto zaobserwowano różnice w zachowaniu w zależności od wielkości ciała. Okazy o większej długości, powyżej 2,7 metra, wykazywały większą agresję podczas zbliżania się do zwłok, podczas gdy mniejsze rekiny zachowywały się ostrożniej, zbliżając się w kółko.
Ewolucyjne przystosowania i pasożyty wzrokowe
Innym udokumentowanym aspektem było cofanie gałek ocznych podczas żerowania, co może być zachowaniem obronnym. Wobec braku błony migawkowej — struktury ochronnej obecnej u innych gatunków — cofanie gałek ocznych pozwala chronić oczy podczas spożywania padliny lub ewentualnych walk.
Ponadto u kilku rekinów zaobserwowano widoczne pasożyty w oczach, zidentyfikowane jako widłonogi, choć nie udało się określić dokładnego gatunku. Odkrycie to potwierdza podobieństwo między rekinami śpiącymi z Pacyfiku a rekinami z Grenlandii, znanymi również z występowania tego rodzaju pasożytów.
Poza rekinami: różnorodny ekosystem
Tuszę krowy przyciągnęłyinne organizmy głębinowe, takie jak ryby ślimakowate i liczne skorupiaki, co dowodzi, że głębiny Morza Południowochińskiego są siedliskiem bogatszej bioróżnorodności niż dotychczas sądzono. Dane te zaprzeczają przekonaniu, że głębokie ekosystemy tropikalne są mniej produktywne niż polarne.
Wykorzystanie krowy jako analogu wieloryba okazało się skutecznym narzędziem do badania interakcji w niedostępnym środowisku. Pojawienie się rekinów o określonych wzorcach społecznych, specyficznych adaptacjach fizycznych i złożonych relacjach ekologicznych podkreśla wartość tego typu badań.
W kontekście globalnym naznaczonym zmianami klimatu i rosnącą interwencją człowieka w oceanach, badania te mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia dynamiki najbardziej odległych ekosystemów na naszej planecie.